Gong Ji-young (1963–) to jedna z najważniejszych współczesnych pisarek koreańskich, kojarzonych przede wszystkim z nurtem literatury feministycznej. Przyszła na świat i wychowała się w Seulu w bardzo zamożnej i wpływowej rodzinie. Od najmłodszych lat planowała związać swoją przyszłość z powieściopisarstwem i już jako nastolatka podejmowała pierwsze próby literackie. W szkole była bardzo pilną uczennicą. Dzięki tej sumienności dostała się na Wydział Literatury Angielskiej na Yonsei University, jednej z trzech uczelni wyższych, które cieszą się w Korei najwyższą renomą. W koledżu prowadziła bardzo aktywne życie studenckie, angażując się w wiele dodatkowych przedsięwzięć. Między innymi prowadziła audycje w rozgłośni uczelnianej, a także brała udział w spotkaniach klubu książkowego, gdzie poznała swoich dwóch przyszłych kolegów po piórze – poetę Gi Hyeong-do (1960–1989) oraz pisarza Seong Seok-je (1960–). Okres jej studiów przypada na burzliwe czasy, kiedy przez uczelnie koreańskie przetoczyła się potężna fala protestów. Ruch studencki lat 80-tych obrał sobie za cel kontestowanie działań koreańskiej junty wojskowej, która była wówczas u władzy, aby wymusić demokratyzację sfery publicznej. Chociaż działania protestujących z założenia były pokojowe, to jednak spotkali się oni z ogromnym okrucieństwem ze strony funkcjonariuszy porządku publicznego. Za zaangażowanie w protesty studenckie Gong Ji-yeong została osadzona w areszcie. Wkrótce potem jej zaangażowanie polityczne stało się zarzewiem konfliktu z konserwatywną rodziną, która potępiła jej liberalne poglądy. Gong Ji-young oraz jej rówieśników w określa się zazwyczaj mianem pokolenia 386 (kor. 386시대). Za uczestnictwo w ruchu demokratycznym autorka została osadzona w areszcie, gdzie miała podjąć ostateczną decyzję o związaniu swojej przyszłości z pisaniem. Pobyt w więzieniu zainspirował jej debiutanckie opowiadanie Dongteuneun saebyeok (kor. 동트는 새벽; Świta), które zostało opublikowane w 1988 roku na łamach kwartalnika „Changbi”.

Krótkie doświadczenie penitencjariuszki, jak i wspomnienia z czasów ruchu studenckiego będą zresztą powracać w jej twórczości wielokrotnie, także w bestsellerowej powieści Nasze szczęśliwe czasy, w której autorka opisała znajomość młodej kobiety z dobrej rodziny oraz mężczyzny oczekującego na wykonanie wyroku śmierci. W 2011 roku inna jej powieść, Dogani (kor. 도가니; tłum. ang. The Crucible), w której opisano nadużycia seksualne wobec wychowanków szkoły dla niesłyszącej młodzieży, została zaadaptowana na scenariusz filmowy i zekranizowana w reżyserii Hwang Dong-hyuka. Film wszedł do kin pod tytułem The Silenced, bijąc rekordy box office’u oraz – co ważniejsze – inicjując zmianę przepisów w kodeksie prawnym na korzystniejsze dla młodocianych ofiar przemocy.

Od początku kariery literackiej Gong Ji-young podejmuje tematykę kobiecą, ukazując zmagania swoich bohaterek w patriarchalnej strukturze społecznej. Na szczególną uwagę zdaje się zasługiwać fakt, że opisuje ona losy nie tylko kobiet wywodzących się z elity finansowej i intelektualnych, a więc takich, z doświadczeniem kobiecości których jest od najmłodszych lat oswojona, ale także kobiet w ruchu robotniczym, przed którymi autorka stawia podwójne zadanie określenia własnej tożsamości wobec –po pierwsze środowiska robotników fabrycznych – i po drugie kolektywu wszystkich faworyzowanych mężczyzn i defaworyzowanych kobiet. Zainteresowaniem artystycznym autorka obejmuje nie tylko kobiety, ale także osoby żyjące poniżej granicy ubóstwa oraz innych marginalizowanych członków koreańskiego społeczeństwa. Jej twórczość wielokrotnie była też nagradzana. Wśród najważniejszych osiągnięć na polu literatury wymienić należy Nagrodę Literacką Dwudziestego Pierwszego Wieku (2001), Amnesty International Special Media Award (2006), Nagrodę Literacką im. Oh Young-su (2004) oraz Nagrodę Literacką im. Yi Sanga (2011).