Fuminori Nakamura

Fuminori Nakamura (1977–) przyszedł na świat w mieście Tokai w prefekturze Aichi. Jak
wspomina, jako dziecko nie przepadał za książkami. Czytać zaczął dopiero jako licealista,
kiedy powieści autorów takich jak Fiodor Dostojewski, Albert Camus czy Franz Kafka stały
się dla niego wielką pociechą w doświadczeniu wyobcowania w grupie rówieśniczej.
Ukończył studia na Wydziale Socjologii na Fukushima University. Po studiach pracował
dorywczo, a wieczorami pisał własne teksty – początkowo tylko do szuflady. Jego
debiutancki utwór odbił się głośnym echem w środowisku japońskich literatów. W odstępie
kilku lat Fuminori Nakamura zdobył naręcze najważniejszych literackich wyróżnień.
Pierwsze z nich – Nagroda Literacka magazynu „Shinchō” dla debiutantów z 2002 roku –
zostało mu przyznane za powieść Jū (jap. 銃, Pistolet). W 2005 roku inny jego utwór,
Dziecko z ziemi, zdobył Nagrodę Akutagawy, najważniejsze japońskie wyróżnienie literackie
dla debiutantów na polu prozy wysokiej artystycznie. Kolejnym osiągnięciem w
nieprzerwanym paśmie sukcesów była Nagroda Literacka im. Kenzaburo Ōe, którą Fuminori
Nakamura otrzymał za powieść Kieszonkowiec, będącą zarazem pierwszym utworem autora
przetłumaczonym na język angielski. Jego twórczość, czerpiąca garściami z amerykańskich
pulp thrillerów, cieszy się wielkim zainteresowaniem nie tylko w Japoni, ale także wśród
zachodnich odbiorców. Doskonałym wyrazem jego popularności na Zachodzie zdaje się być
fakt, że tłumaczenie Kieszonkowca znalazło się w finale Los Angeles Times Book Prize, a
inne jego utwory od lat trafiają na listy poleceniowe najważniejszych amerykańskich
czasopism literackich.
Od początku kariery literackiej Fuminori Nakamura z niesłabnącym zainteresowaniem
eksploruje życie tlące się w ciemnych uliczkach wielkiego miasta. Bohaterowie jego
utworów – członkowie gangów, taksówkarze, prostytutki, przywódcy sekt religijnych czy
drobni złoczyńcy – kierują się kompasem moralnym, który znacznie odbiega od
konwencjonalnego, co sytuuje ich na antypodach „zdrowej” tkanki społecznej. Autor często
kreuje sylwetki postaci zblazowanych i odrętwiałych emocjonalnie, które podświadomie
zmierzają do autounicestwienia. Cyniczna postawa, którą przybierają one wobec
rzeczywistości jawi się jako jedyny sposób na przezwyciężenie jednostkowego
doświadczenia wyobcowania. Mroczna atmosfera jego utworów podporządkowana jest więc
wydobyciu mroku kryjącego się w zakamarkach psychiki ludzkiej. W jego utworach
wyraźnie pobrzmiewa echo filozofii egzystencjalistycznej, zwłaszcza w kontekście
eksplorowania dylematów moralnych jednostki, jej predestynacji do zła oraz negocjowania
granicy wolnej woli. Tym samym, Fuminori Nakamurę z powodzeniem nazwać można
skrupulatnym lustratorem ludzkiego psyche. Utwory Fuminori Nakamury wyróżnia
wykorzystanie bardzo zróżnicowanych technik pisarskich. Świat przedstawiony wyłania się
w momencie skonfrontowania relacji pierwszoosobowych, trzecioosobowych,
pamiętnikarskich czy nawet zapisu feedów z mediów społecznościowych