Kim Hye-jin

Kim Hye-jin (1983–) to współczesna południowokoreańska pisarka. Zadebiutowała opowiadaniem Chikin reon (kor. 치킨런; Chicken run) w Konkursie Literackim dla Debiutantów gazety „Dong-a Ilbo”. W 2013 roku otrzymała Nagrodę Literacką dziennika „Joongang” za „długą” powieść Jungang’yeok (kor. 중앙역; Dworzec centralny), w której opisała codzienne życie osób, dotkniętych kryzysem bezdomności. Kolejnymi wyróżnieniami, jakie przyznano autorce, były Nagroda Literacka im. Shin Dong-yupa za powieść O mojej córce oraz Nagroda Literacka Daesan za powieść Gu beon-ui il (kor. 9번의 일; Praca numeru dziewięć). Jak utrzymuje, od wczesnego dzieciństwa interesowali ją ludzie i lubiła snuć domysły na temat tego, jakie życie prowadzą. Wyostrzony zmysł obserwacji autorka doskonaliła, przyglądając się życiu i pracy mijanych przechodniów podczas samotnych spacerów po mieście. Od zawsze pociągały ją raczej boczne uliczki, cień gzymsów i przejścia podziemne niż rozsłonecznione centrum wydarzeń. Oprócz świata ulicznych wendorów autorka inspirację czerpie także z różnorodności praktykowania przestrzeni miejskiej przez uczestników odmiennych światów społecznych. Fascynacja szeroko pojętymi marginesami uwidacznia się także w jej powieściach. W swoich utworach Kim Hye-jin eksploruje tematykę wykluczenia społecznego, jakie spotyka grupy defaworyzowane, takie jak robotnicy, sprzedawcy uliczni, uchodźcy, społeczność LGBTQ+ czy osoby dotknięte kryzysem mieszkaniowym. Autorka opowiada się tym samym za przyjęciem postawy buntu przeciwko głębinowym mechanizmom dyskryminacji.

Kim Hye-jin jest autorką czterech powieści oraz jednego zbioru opowiadań. Jej twórczość została przetłumaczona na wiele języków, w tym angielski, węgierski, hiszpański, czeski, włoski, francuski, grecki, turecki, japoński, chiński, wietnamski oraz oczywiście język polski. Utwór O mojej córce, który przyniósł jej rozpoznawalność także poza granicami Korei, jest jedynym utworem autorki, przetłumaczonym na języki europejskie.