Bae Suah

Bae Suah (1965–) urodziła się i wychowała w Seulu. Jej wczesny życiorys naukowy nie zwiastował, aby w przyszłości miała związać się zawodowo z literaturą. Studiowała chemię na Ehwa Womans University, prestiżowej żeńskiej uczelni, na której kultywowane są tradycje edukacyjne w stylu zachodnim. Po studiach znalazła zatrudnienie w sektorze publicznym jako funkcjonariuszka odprawy celnej na lotnisku międzynarodowym w Gimpo. Zadebiutowała literacko w 1993 roku powieścią Cheongubaekpalsibpalnyeonui eoduun bang (kor. 천구백팔십팔년의 어두운 방, Ciemny Pokój roku 1988) w kwartalniku „Fiction and Philosophy”. Jak utrzymuje sama autorka, utwór ten miał powstać przypadkiem, gdy uczyła się obsługi word processora. Od tego czasu opublikowała 11 zbiorów opowiadań i nowel, liczne zbiory esejów oraz 13 powieści, w tym Przemilczaną noc i dzień, która przyniosła jej międzynarodową sławę. W 2001 roku przeniosła się do Berlina, gdzie podjęła naukę języka niemieckiego. Jej wspomnienia  z pobytu w Niemczech znalazły odzwierciedlenie w powieści Eseiseuteuui chaeksang (kor. 에세이스트의 책상; Biurko eseistki; tłum. ang. A Greater Music), w której autorka opisała doświadczenie bohaterki, oswajającej nieznaną przestrzeń i nowy system znaków podczas pobytu za granicą. Od 2004 roku działa jako tłumaczka literatury niemieckiej na język koreański. Tłumaczyła m.in. dzieła Hessego, Kafki, W. G. Sebalda i Petera Handke. Obecnie swój czas z powodzeniem dzieli między Berlin a Seul, między przekład literacki a pracę nad własnymi utworami. Jej twórczość zgromadziła liczne prestiżowe nagrody literackie, m.in. Nagrodę Literacką Hankook Ilbo oraz Nagrodę Literacką Dongseo.

Twórczość Bae Suah przesycona jest przejmującym napięciem emocjonalnym, które przejawia się poprzez fragmentaryczną, poszarpaną narrację, prowadzoną w konwencji nachodzącego na siebie wielogłosu bohaterów. Częstym zmianom perspektywy towarzyszą przeskoki czasowe i wymienność elementów świata przedstawionego. Bae Suah wciąga czytelników w intelektualną grę, której nadrzędną formułą są nie tyle zasady logiki, co zawieszenie racjonalnego systemu znaków na rzecz nieskrępowanej sfery archetypicznej wyobraźni. W opisach świata przedstawionego niejednokrotnie sięga po zabieg synestezji, czyli przenikania się różnych wrażeń zmysłowych, aby stworzyć wrażenie z pogranicza marzenia sennego. W roli protagonistek wielu swoich utworów Bae Suah obsadza bohaterki z marginesów społecznych, często zmagające się z traumą doświadczenia przemocy w rodzinie. Szczególnie interesują ją dysfunkcje w relacjach między córkami a matkami. Dezintegracja rodziny nuklearnej i jej wpływ na sferę emocjonalną bohaterów, konflikt pokoleń między konserwatywnymi lub nieudolnymi rodzicami a poszukującymi własnego sposobu na życie dziećmi, doświadczenie samotnego macierzyństwa oraz zjawiska patologiczne w rodzinie to stale powracające motywy w jej twórczości.